Μεγάλη Παρασκευή. «Σήμερον κρεμάται επὶ ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας». Κρεμάστηκε από την ανθρώπινη αχαριστία καταδεχόμενος τον θάνατο, για να μας εξαγοράσει «εκ της κατάρας του νόμου τω τιμίω Του αίματι». Σταυρώσαμε το Θεό μας, αφού προηγουμένως τον γελοιοποιήσαμε.
Πώς να ζούμε την Αγία Παρασκευή; Μέσα από την Ακολουθία των Παθών, να ζούμε τη μεγάλη θυσία του Γολγοθά. Να κάνουμε ανάμνηση της σταυρικής πορείας, να ενθυμηθούμε τον ευσχήμονα Ιωσήφ, τον μετανοημένο ληστή, τις Αγίες Μυροφόρες. Ν’ ακούσουμε το «Τετέλεσται» του Εσταυρωμένου και να συνειδητοποιήσουμε, πως, μετά τον τάφο ακολουθεί η καλή ζωή.
Θεός και άνθρωπος κατά την σταύρωση. Οι άνθρωποι ποτέ δεν εκδήλωσαν τόσο μίσος προς τον Θεό, όσο τη μέρα που Τον σταύρωσαν, ενώ ο Θεός ποτέ δεν έδειξε τόση αγάπη στους ανθρώπους, όσο εκείνη τη μέρα. Στα κτυπήματα ανταπέδωσε εναγκαλισμούς, στις ύβρεις ευλογίες και στο θάνατο την αθανασία. Δε ζήτησε τιμωρία των σταυρωτών Του αλλά συγχώρηση. «Πάτερ άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασιν τι ποιούσιν».
Πώς ακολουθούμε τον Χριστό στη θυσία Του; Υπομένοντας τις ακούσιες δοκιμασίες – ανίατες αρρώστιες, θάνατος προσφιλών προσώπων, αδικία, αχαριστία, περιφρόνηση, φτώχεια κ. ά. – καρτερικά και ευχαριστιακά. Αναλαμβάνοντας εκουσίως πόνους, στερήσεις και αγώνες για την αγάπη του Θεού. Χωρίς αγώνα και παθήματα δεν υπάρχει νίκη, χωρίς θυσία δεν υπάρχει λύτρωση και χωρίς σταυρό δεν υπάρχει ανάσταση. Όμως, σε αυτά φτάνουμε, μόνο αν είμαστε γνήσιοι Χριστιανοί.
Ποιοι είναι γνήσιοι χριστιανοί; Αυτοί που όχι μόνο γνωρίζουν την χριστιανική διδασκαλία, αλλά ζούνε σύμφωνα με αυτή. Δε μιλούν το Θεό, αλλά ζούνε το Θεό. Γιατί «ο έχων την διδαχήν του Ιησού και μη ζων κατ’ αυτήν, Θεόν ουκ έχει». Για να είμαστε γνήσιοι χριστιανοί, απαιτείται αυτοκριτική, διάγνωση, θεραπεία, συγγνώμη από τον εαυτό μας, τους γύρω μας και τον Θεό. Πονά η αλήθεια, όμως χωρίς αυτή, γνήσιοι Χριστιανοί δε γινόμαστε, ούτε εξομοιωνόμαστε με τον Εσταυρωμένο ώστε να συμμετάσχουμε στη σωτηρία μας.